همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور: جانپناه اردلان یعنی رهایی و کوهنوردان با رسیدن به آن به معنای واقعی طعم صعود را می‌چشند. اینجا استراحتگاه نهایی توچال است. جانپناه اردلان را به نام جانپناه قله توچال نیز می‌شناسند که ۱۱ تیرماه ۱۳۴۶ ساخته شد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
کاوه کاشفی، رئیس سابق هیات کوهنوردی استان تهران دراین‌باره می‌گوید: «ساخت جانپناه اردلان با پیشنهاد حسین رفعتی افشار و ابوالقاسم نوروزی، رئیس و معاون وقت فدراسیون کوهنوردی اجرا شد و ازآنجاکه مهندس این سازه فردی به نام اردلان بود به نام جانپناه اردلان معروف شد. این جانپناه یکی از جانپناه های قدیمی است که با وسعت ۲۵ مترمربع بر فراز قله توچال قرار دارد. اردلان نام سازنده‌ی این جانپناه فلزی است. ۲ سال بعد از پیشنهاد ساخت این سازه روز سه‌شنبه، یکم آبان ماه سال ۱۳۴۸ جانپناه اردلان بر فراز قله ۳۹۶۲ متری توچال در شمال تهران نصب شد. هزینه ساخت آن ۲۸ هزار تومان عنوان و با آلومینیوم و پروفیل ساخته شد. ازآنجایی‌که این جانپناه در قله توچال قرار گرفته و در مسیر بادهای شدید است در چندین نوبت بازسازی شد. سال ۱۳۶۹ ورق‌های آهنی را نیز به سازه آن اضافه کردند.»
به گفته کوهنوردان قدیمی، بهترین زمان برای رسیدن به جانپناه اردلان ماه‌های اردیبهشت تا آبان است چون بعد از این زمان بادهای شدید مانع حرکت کوهنوردان خواهد شد. به‌اصطلاح کوهنوردان باید برای رسیدن به جانپناه اردلان از ۷ ناز توچال بگذرند. در عبور از این منطقه، قله توچال چند بار در پستی‌وبلندی‌ها ظاهر و بعد محو می‌شود و به همین دلیل به آن لقب ناز داده‌اند.
شکل عجیب و سازه خاص جانپناه اردلان همیشه موردتوجه گردشگران و کوهنوردان بوده و نمادی برای صعود به قله توچال است. جانپناه ظرفیت ۱۵ نفر را دارد و به روستاهای پس قلعه، اوسون، آهار و ایگل نزدیک است. از طریق جانپناه اردلان می‌توان به قله‌های توچال، هومند، قزقون‌چال، شاه‌نشین، دارآباد و ارتفاعات جنوبی البرز مرکزی صعود کرد.
باشگاه کوهنوردی دماوند در یک حرکت نمادین و برای حفاظت از این جانپناه رنگ‌آمیزی آن را برعهده گرفت. بسیاری از کوهنوردان و طبیعت دوستان برای حفظ و نگه‌داری این جانپناه تلاش می‌کنند و سعی دارند کوچک‌ترین مشکلی را که در این جانپناه ایجاد می‌شود با همکاری یکدیگر برطرف کنند.
نظر شما